Julia's zoektocht

13 Julia staat op en loopt de kamer uit. Bij de deur draait ze zich nog even om. ‘Vrijdagmiddag kom ik kijken. Misschien wil Brenda ook wel mee.’ Haar moeder knikt. ‘Dat zou mooi zijn. Ik ga met de auto, dan kan ik de stoel makkelijk inladen.’ ‘Fijn. Als het wat is, natuurlijk. Anders vraag ik een nieuwe voor mijn verjaardag.’ Ma lacht. ‘Dan zul je nog een poosje geduld moeten hebben. Vergeet je straks de kranten niet te doen?’ Julia loopt de gang in en roept: ‘Nee, natuurlijk niet. Dat weet ik toch?’ De zware rugzak sleept ze achter zich aan de trap op. Ze heeft nog mooi een halfuur de tijd. Daarna gaat ze de dagelijkse kranten rondbrengen. Het zijn er dertig in deze wijk en ze is meestal snel klaar. Daarnaast vult ze een aantal uur per week vakken bij Albert Heijn. Dat alles bij elkaar levert haar een leuke bijverdienste op, die ze iedere maand spaart, zodat ze er leuke dingen van kan doen. Met haar handen onder haar hoofd stampt ze even later een rij Engelse woorden in haar hoofd. De zon schijnt precies op de bladzij van haar boek. De gezellige plannen die ze met Brenda wilde maken, moeten nog maar even wachten. Voorlopig heeft ze het nog te druk. Tijdens het eten staat Julia’s mond geen tel stil. Ze vertelt het verhaal over de muis. Annelie trekt haar neus op. ‘Moet je zo’n vies verhaal precies onder het eten vertellen?’ ‘Vies?’ Julia kijkt haar zus vragend aan. ‘Weet je wel dat muizen schone beesten zijn? En ze zien er nog leuk uit ook, met die grappige kraaloogjes.’ Bram verslikt zich in een hap eten. Hij moet zo hard hoesten dat vader hem op zijn rug moet kloppen. ‘Muizen schoon? Het is ongedierte,’ vindt Annelie. ‘Niks ongedierte,’ vindt Julia. ‘Je hebt zelfs tamme muizen. Die kun je in huis houden. Lijkt me reuzeleuk. Hè ja, mam, mag ik tamme