Julia's zoektocht

11 achter komt dat het een leugentje was om haar te redden. Want dan heeft Roel een probleem. Maar als zij dat kan voorkomen, zal ze er alles aan doen. En Van Loosduinen ... Ze neemt een flinke hap van haar boterham. Ze zal eens hard gaan verzinnen welke bijnaam het beste bij die man past. In ieder geval niet iets positiefs. Van Loosduinen ... Loser misschien? Zodra Julia thuis de deur opendoet, schiet hun kat Lotje meteen met haar mee naar binnen. Julia mikt haar jas aan de kapstok en schuift haar rugtas eronder. Lotje loopt haar na de gang in en met haar kopje strijkt ze langs Julia’s benen. Ze tilt de poes op en neemt haar mee de kamer in. Lotje heet ze, maar haar vader noemt haar altijd Koe. Omdat ze wit is met zwarte vlekken. In de kamer geeft haar moeder de planten water. ‘Hé Juul, hoe was het op school?’ Julia gaat op de bank zitten met de kat op schoot. ‘O, wel leuk. Ik heb een negen voor Nederlands.’ Moeder steekt haar duim op. ‘Zo, goed zeg! Verder nog cijfers ge- kregen?’ Julia schudt haar hoofd en twijfelt even of ze wel of niet het verhaal over de muis zal vertellen. Dan wint de humor het en enthousiast vertelt ze alles aan haar moeder. ‘Echt mam, die leraar mag me niet. Hij vindt dat ik te veel praat.’ ‘Heeft ’ie niet een klein beetje gelijk?’ Moeder kijkt Julia schuin aan. ‘Nou ja ...’ Julia haalt haar schouders op. ‘Wiskunde is niet echt mijn vak. Nederlands vind ik veel leuker. En de lerares van Nederlands is ook een supermens. Met haar kun je tenminste lachen. Van Loosduinen neemt alles zo serieus op. En ik praat niet hard. Ik fluister. Maar zelfs daar stoort hij zich aan.’ Haar moeder zet de gieter neer. ‘Probeer je eens iets meer in de leraar te verplaatsen, Julia. Het kan heel storend zijn als leerlingen niet opletten en ook nog eens anderen afleiden met hun gekwebbel.’