Julia's zoektocht

10 ‘Er was echt geen muis?’ Roel schudt nog eens met zijn hoofd. ‘Nee. Echt niet.Wat eenmop, hè?’ ‘Hèèè?’ roepen de anderen. ‘Dus we hebben voor niets op de tafels gezeten?’ vraagt Ellen met grote ogen. Prompt krijgen ze de slappe lach, maar sommige meiden kijken beledigd. ‘Mooie manier om de leraar en ons in de maling te nemen,’ zegt Linda. ‘Ik ben hartstikke bang voor muizen. Had je niks beters kun- nen verzinnen?’ ‘Nee. Ik heb Julia behoed voor strafwerk.’ Julia steekt haar hand op naar Roel. Roel grijnst en kletst zijn hand tegen die van Julia aan. ‘Je bent een superheld, Roel,’ zegt ze. ‘Je roept maar als ik iets terug kan doen.’ ‘Daar houd ik je aan,’ knikt Roel. ‘Ik ga het vanmiddag nog tegen Van Loosduinen zeggen,’ sist Linda nijdig. ‘Als je het waagt,’ dreigt Roel, ‘dan ben je met mij nog niet klaar.’ Linda steekt haar kin strijdvaardig in de lucht. ‘Wat dacht je dan te doen?’ ‘Dat zul je wel zien, maar ik zal zorgen dat je er spijt van krijgt.’ ‘Nee Lin, je moet niets zeggen. Dat is flauw. Roel bedoelde het uit- eindelijk goed,’ neemt Jolanda het nu voor Roel op. ‘Ja, nog effe ...’ Linda komt beledigd overeind. ‘Ik ben hartstikke bang voor die beesten. Daar denken jullie niet eens aan.’ ‘Die beesten zijn banger voor jou dan jij voor hen,’ denkt Pieter. ‘Als je de volgende keer een verslag moet maken voor Nederlands, doe je het over muizen,’ geeft Roza haar een tip. ‘Al doe je het alleen over de reacties die het kan opleveren. Dat levert al een voldoende op. Zeker weten!’ Julia laat het gekissebis langs zich heen gaan en kijkt Roel dankbaar aan. Toffe gozer. Nu maar hopen dat Van Loosduinen er niet alsnog