Alarm!

10 het regiokantoor inApeldoorn. Zoals julliewel weten, dreigt er binnenkorteenpersoneelstekortbinnenonzeclubteontstaan. Ik ben in mijn eentje al bezig geweest om meer vrijwilligers in de kazerne te krijgen, maar dat valt flink tegen. Onze man van de regio vertelde me ijskoud dat we deze kazerne moeten sluiten, als we eind dit jaar niet meer mankracht hebben. Post Centrum zal dan alles overnemen.’ Het is muisstil in de kantine. ‘Maar Hans, dat betekent dat we binnen een maand meer aanmeldingenmoeten hebben. Dat lukt ons nooit.’ Ongelovig kijkt Jeroen naar de postcommandant. Hans zucht. ‘Jemoest eens weten hoelang ik er al over nadenk hoeweaanmeervrijwilligerskunnenkomen.Maarikkombesla- gen ten ijs. Ik heb wat ideeën bedacht om meer mensen naar onze kazerne te krijgen. Morgenavond is het trainingsavond. Dan wil ik die plannen aan jullie presenteren. Daarom ga ik nu snel aan het werk, want er moet nog veel gebeuren. Onze leidinggevendenbij deveiligheidsregiozullenervanopkijken.’ Jeroen buigt zich naar Sander toe. ‘Dit gaat nooit lukken. Deze kazerne gaat dicht.’ Met openmondheeft Sander geluisterd. Ditmeen je tochniet? Deze kazerne sluiten? De verhalen die door de wijk gaan, zijn alleen maar positief. Aangeslagen verlaten de brandweermannen niet lang daarna de kazerne. Sander stapt op zijn fiets en zonder wat tegen zijn collega’s te zeggen fietst hij weg. Werkt hij eindelijk als brandweerman en dan is het na een half jaartje al voorbij, omdat de kazerne