Vast

8 Stijn grist zijn glas van tafel en neemt gulzig een paar grote slokken. Papa en mama klinken hun glazen tegen elkaar. ‘Op het nieu- we jaar,’ proost papa. ‘Op de vakantie!’ roept Stijn en hij botst zo hard met zijn glas tegen mama’s wijnglas, dat de cola er bijna overheen gutst. Met een vergenoegde zucht laat papa zich in het zand zakken. ‘Zullen we anders een tafeltje reserveren in het restaurant van het hotel vanavond? Dan kunnen we vragen of Kees en Laura met de kinderen ook komen eten. Wij hebben al een keer bij hen gebarbecued tenslotte en dan kunnen we ze meteen een gelukkig nieuwjaar wensen.’ Mama neemt een slokje wijn. ‘Of we rijden naar de super- markt en kopen lekker salade en broodjes,’ vindt ze. ‘Dat is toch ook prima?’ Maar Stijn ziet al aan papa’s gezicht dat hij dat helemaal niet zo prima vindt. ‘We zijn niet thuis,’ bromt hij. ‘Geniet nou gewoon lekker van je wijntje, ik regel het allemaal wel. Stuur Kees en Laura maar een berichtje.’ ‘Wie wil er met mij gaan zwemmen?’ vraagt Mirte. Ze zit hele- maal onder het zand, het zit zelfs in haar haren. ‘Ik durf niet alleen. Zitten er echt vissen in het water?’ Stijn steekt vlug een bitterbal in zijn mond en pakt zijn zusje bij de hand. ‘Je bent toch al bijna zeven? Dan hoef je echt niet bang te zijn voor een paar visjes. Ik ga wel mee. Weet je wat leuk is? Je kunt de visjes ook zien als je gewoon zo in het water kijkt. Heel mooie, met allemaal verschillende kleurtjes.’ Mirte kijkt hem ernstig aan. ‘En als ik bang ben, jaag jij ze dan weg?’ ‘Ja hoor, dan spetteren we gewoon heel hard!’ Lachend trekt Stijn haar mee naar de zee. ‘Maaaaamm!’ Stijn rammelt aan de deur van de hotelkamer. ‘Doe eens open. Ik ben helemaal rood!’ Met een handdoek om haar hoofd doet mama de deur open.