Dit blijft mijn geheim

11 spelen. Het speelgoed is niet alleen van jou.’ Liam kreeg een kleur en trok de schepjes achter zijn rug. Juf Tineke ging op de rand van de zandbak zitten.‘Iedereen mag meespelen. Geef Louise ook maar een schepje.’ Liam draaide zich om en gooide een schepje in onze richting. De juf raapte het op en gaf het aan mij. ‘En nu zonder ruziemaken spelen.’ Ik pakte het schepje, ging in de hoek van de zandbak zitten en maakte me zo klein mogelijk. Klasgenoten kijken me aan. Ik weet wat ze denken. Ik ben nog steeds die kleuter die een ander nodig heeft. Ik staar naar de grond. ‘Ze kan wel bij ons,’ zegtYoussef. ‘Nee joh,’ roept Kimberley. ‘Toch makkelijk.’ Collin kijkt op. ‘Dan hoeven wij minder te doen.’ ‘Fijn,Youssef,’ zegt Van Genderen. Voetje voor voetje loop ik naar mijn plek toe, pak mijn stoel en zet hem naastYoussef neer. ‘Je had beter je tafel ook mee kunnen nemen,’ zegt Collin. ‘O, eh ...’ Hoe had ik mijn tafel mee moeten slepen dan? Overal zijn groepjes gemaakt. Dan moet ik aan meerdere klasgenoten vragen of ik erlangs mag. Collin kauwt op zijn pen. Ik pak het papier en ga lezen. Het blad trilt. Een werkstuk over een ethisch onderwerp, is de opdracht.Van Genderen heeft de vorige les uitgelegd wat een ethisch onder- werp is. Het gaat erom dat je nadenkt over wat goed is en wat kwaad is. De docent heeft wat onderwerpen opgeschreven waar we uit mogen kiezen. Abortus, de doodstraf, euthanasie, kinderarbeid, zelfmoord. Het zijn ook allemaal van die vrolijke onderwerpen. ‘Zullen we het over abortus doen?’ stelt Collin voor. Waar- schijnlijk omdat het bovenaan staat, of omdat Van Genderen dat onderwerp de vorige les als voorbeeld gebruikt heeft. Het