Dit blijft mijn geheim

10 Horen ze mij nu niet? Ik tril. ‘Kan ik bij jullie?’ ‘Ja, dat is al de derde keer!’ roept Hein. De rest van het groepje grinnikt. Ik loop naar voren. De docent schrijft iets op het bord. ‘Meneer?’ Hij kijkt op. ‘Ja?’ ‘Ik heb geen groepje.’ ‘Dan moet je vragen of je ergens bij kunt.’ Hij kijkt de klas rond. ‘Ik zie nog verschillende groepjes met vier personen.’ Hij draait zich om en schrijft verder op het bord. Ik kijk de klas in. Iedereen zit over een papier gebogen, of fluis- tert met elkaar. Bij het groepje van Hein hoef ik het echt niet meer te proberen. Bij Mathilda en Edith al helemaal niet. Bij Britt nog eens proberen? Of toch bij Vera en Ilse? Ik slenter in de richting van Britt. Bij elke stap lijken mijn benen zwaarder te worden. ‘Kan ik er nog bij?We kunnen toch met z’n vijven?’ Britt zucht. ‘Dat vroeg je net ook al.’ Het liefst zou ik plotseling flauwvallen. Even weg zijn uit dit lokaal. ‘Je moet niet steeds achter mij aan lopen.’ Britt wijst het lokaal in. ‘Groepen zat.’ Ik schuifel in de richting vanVera en Ilse. ‘Heb je nog steeds geen groepje?’ vraagt meneer Van Gende- ren. Ik schud mijn hoofd. ‘Zal ik het dan alleen doen?’ ‘Dat is niet de bedoeling.’ Waarom nou niet? ‘Mag ik even jullie aandacht?’ roeptVan Genderen. Het is met- een stil. ‘Louise heeft nog geen groepje. Bij wie kan ze aanslui- ten?’ Ik zucht. Ineens ben ik terug in de kleuterklas. Met mijn korte beentjes dribbelde ik achter juf Tineke aan. Ze nam grote passen. Bij de zandbak stond ze stil en zette haar handen in haar zij. ‘Liam, volgens mij heb ik gezegd dat jullie samen moeten