Klem

9 hand voor haar mond. ‘Sorry.’ ‘Dankjewel.’ Mevrouw De Boer schudt haar hoofd. ‘Tegen- woordig ben je met dertig jaar ook al oud.’ ‘Nee, ik bedoel …’ Feline schiet in de lach. ‘U bent nog super- jong, maar we waren… we zijn een klein beetje de tijd verge- ten.’ ‘Ja,’ valt Olivia haar vriendin bij. ‘We zaten op het gras en toen kwamen er een paar leuke jongens voorbij. Hè, Jenthe?’ ‘Doe normaal.’ Jenthe wil het lokaal instappen, maar de lera- res houdt haar tegen. ‘Hebben jullie je opdracht gemaakt? Ja? Mooi zo, ga dan maar snel zitten.’ Jenthe loopt tussen de banken door naar haar plaats achter in het lokaal en haalt haar tekening tevoorschijn. ‘Zo hé.Wat goed!’ Olivia zet haar tas op de tafel naast die van Jenthe. ‘Dat heb je niet zelf gedaan.’ ‘Hoe weet je …’ Geschrokken kijkt Jenthe naar mevrouw De Boer, maar die zit achter haar pc en lijkt niets te heb- ben gehoord. ‘Mijn broerWilliam heeft ’m voor me getekend,’ fluistert ze. ‘Maar je houdt je mond hoor.’ ‘Ik zeg niks,’ belooft Olivia. Ze haalt haar eigen tekening uit de map en laat die aan Jenthe zien. ‘Hoe vind je deze?’ ‘Heb je ook niet zelf getekend,’ zegt Jenthe direct. Vol bewon- dering kijkt ze naar het zelfportret van Olivia. ‘Wie heeft jou geholpen?’ ‘Mijn moeder. Maar …’ Olivia werpt een blik op mevrouw De Boer. ‘Als jij je mond houdt, doe ik het ook.’ ‘Ik ben enorm benieuwd naar jullie zelfportretten.’ Mevrouw De Boer schuift een paar tafels een eindje naar achter en wijst naar de grond. ‘Leg hier jullie tekening maar neer en kom er dan omheen staan of zitten.’ Jenthe wacht even tot de meeste klasgenoten hun tekening voor in de klas op de grond hebben gelegd en schuift dan haar stoel naar achteren. Hopelijk heeft de lerares niks door. Ze wil de tekening snel op de grond leggen, maar direct klinken er