Farah krijgt een toekomst

7 h o o f d s t u k 1 Het is nog donker als Farah wakker wordt. Ze hoort haar moeder water in de ketel scheppen. Nu gaat ze buiten op een vuurtje chai maken, weet Farah. Dan kookt ze thee in water en een beetje melk. Als er suiker is, doet ze dat er ook bij. Samen met de chapaties 1 die overgebleven zijn van gis- teren is dat het ontbijt. Chapaties zijn koud minder lekker dan als ze net gebakken zijn, maar dan zou moeder nog veel vroeger op moeten staan om ze te maken. Ieder deegbolletje moet uitgerold worden op een hardhouten plank en dan als een soort pannenkoek gebakken worden. Farah mag nog even blijven liggen tot het licht wordt. Ze is blij dat ze er niet zo vroeg uit hoeft als vader en moeder en de anderen die in de steenfabriek werken. Die beginnen iedere dag aan hun werk als de sterren nog aan de hemel staan. Dan is het nog niet zo heet als midden op de dag. Farah is bij de steenfabriek geboren. In het deel van Paki- stan waar ze woont, zijn heel veel steenfabrieken, omdat de grond hier geschikt is om stenen te bakken. Als Farah met haar zusje Sajida en vriendinnetje Rimsha brandhout gaat zoeken aan de rand van het terrein dat bij de steenfabriek Chapaties: Chapaties zijn een soort stevige pannenkoeken die als hoofdvoedsel gebruikt worden. Je scheurt er stukjes vanaf, waar je een soort schepje van vouwt en het groente- of bonenprutje mee opschept voordat je het in je mond stopt.