Dubbeldate

11 ‘En jij?’ vraagt Femke. ‘Wat ga jij doen?’ ‘Logeren bij Hanneke, mijn nichtje,’ antwoordt Margaret. ‘Als het doorgaat ...’ ‘Waarom zou het niet doorgaan?’ Margaret staart somber voor zich uit. ‘Mijn ouders hebben gezegd dat het logeren niet doorgaat als mijn cijfers niet omhooggaan. Ze denken dat ik niet wil, maar ik kán het niet, Fem...’ Haar stem klinkt donker van ingehouden tranen. ‘Niemand kan het jou toch kwalijk nemen als het niet lukt?’ vraagt Femke zacht. ‘Ook jouw ouders niet. Waarom denken ze dat jij het beter zou kunnen?’ ‘Omdat Peter en Linda allebei een kei zijn in leren. Peter is bijna klaar met vwo. Hij wil verder gaan studeren voor arts. Linda haalt op de basisschool alleen negens en tienen. Als ze een zeven haalt, is ze zelfs teleurgesteld. Haalde ik maar zevens ...’ Het blijft stil naast haar. Femke heeft een diepe frons in haar voor- hoofd. Dan zegt ze: ‘Dat jij moeite hebt met leren, wist ik natuurlijk wel. Maar waarom heb je me nooit verteld dat je ouders zoveel van jou verwachten? Kun je er niet gewoon met ze over praten?’ ‘Nee,’ zegt Margaret verdrietig. ‘Ze denken dat ik het wel kan, maar niet wil. Ik moet mijn cijfers omhoog zien te krijgen. Anders gaat die logeerpartij niet door. Maar hoe? Ik kan stampen wat ik wil, het blijft niet in mijn hoofd hangen.’ ‘Kun je geen bijles krijgen?’ ‘Krijg ik toch al? Voor Engels. En verder wil Peter me wel eens helpen met vakken waar ik echt niet uit kom. Maar ook Peter krijgt het niet voor elkaar dat het in mijn hoofd blijft hangen. Het is alsof er gaten in mijn hersenen zitten.’ ‘Zit jij wel op het goede niveau, Mar?’ ‘Nee. Ik zou het liefst kader willen doen. Maar daar hoef ik bij mijn ouders niet mee aan te komen. Dat vinden ze veel te laag, snap je?’ ‘Je bent op de havo begonnen, hè?’