Dubbeldate

10 ‘Ja, maar dan moet er wel reden voor zijn. Ik ben blij dat ik naar de Bruggelingschool ga. Op deze manier is het niet leuk.’ ‘Gebeuren er dan vaker nare dingen?’ vraagt ma gealarmeerd. ‘Valt wel mee,’ zegt Linda schouderophalend. ‘Ik heb het zo’n beetje wel gezien op de basisschool. Ik heb zin om verder te leren.’ Ma glimlacht. ‘Dat zei Peter ook vaak toen hij in groep acht zat. Weet je dat nog, Peet?’ Margaret voelt haar tenen krommen. Haar naamwordt niet genoemd. Nee, ze weet nog goed dat ze een beetje bang was voor het onbekende. Het leren ging op de basisschool al niet gemakkelijk. Hoe zou het dan gaan op een vreemde school waar ze ook nog eens moest wennen aan nieuwe leraren en andere leerlingen? Peter en Linda schenen daar geen last van te hebben. ‘En jij, Mar? Wat vond jij ervan toen je van de basisschool af ging?’ De nieuwsgierige ogen van haar zusje kijken haar aan. ‘Ik moest aan het nieuwe erg wennen,’ bekent ze met tegenzin. ‘Op de basisschool was alles lekker vertrouwd.’ ‘Nu toch zeker ook wel?’ gaat haar zusje ongestoord verder. ‘Je zit nu toch al voor het derde jaar op de Bruggelingschool?’ Margaret knikt en houdt haar lippen verder stijf op elkaar. Ze is blij als de maaltijd afgelopen is. ‘Wat ga jij in de herfstvakantie doen, Fem?’ Margaret kijkt haar vriendin Femke vragend aan. Ze zitten buiten in de tuin. Met een vest aan, maar het kan nog net. De herfst kan nog niet van de zomer winnen, maar in de zon is het best nog lekker. ‘Mijn vader heeft een paar dagen vrij, dus we gaan er met ons gezin opuit. Ik heb er wel zin in. Lekker de bossen in. Mijn vader is gek op wild kijken. Vooral in de herfst is dat gaaf. Dan krijg je de bronsttijd.’ Margaret knikt. Ze kan het zich wel voorstellen. Peter gaat ook wel eens met een vriend zomaar een dag het bos in. ’s Morgens er zo vroeg mogelijk uit, want van de schemering moet je het hebben. Op dat tijdstip komen de herten naar de bosrand.