Avontuur in Afrika

12 begint snel over iets anders en gebaart met haar armen. ‘Zon en zee ... wat wil je nog meer!’ ‘Twee knappe jongens zeker?’ merkt Paola op. ‘Ach ja,’ reageert Sophie. ‘Je zwom heel dicht in hun buurt.’ ‘Daar was het niet zo druk.’ ‘Het viel anders wel op, hè Carlijn?’ ‘Wat maakt dat nu uit? De zee is vrij,’ antwoordt Carlijn laco- niek. ‘Met jou kan ik praten.’ Sophie steekt haar duim op. ‘Hoe zou het met Brit zijn?’ ‘Die baalt vast als een stekker,’ grijnst Paola. Maar Brit blijkt het prima naar haar zin te hebben. Ze zit relaxed een boek te lezen. Sophie herkent het omslag van de thriller. ‘Hoe kom jij daaraan?’ ‘Mocht ik lenen van onze buurman.’ Brit wijst naar de lege plek naast hen en leest rustig verder. Paola snapt er niets van. ‘Hoe krijg je dat voor elkaar?’ ‘Daar moet je Brit voor heten,’ glimlacht Carlijn. ‘Inderdaad.’ Brit wacht tot de meiden zitten en kijkt het krin- getje triomfantelijk rond. ‘Het was erg interessant ...’ ‘Vertel verder,’ dringt Paola aan. ‘We hebben met elkaar gepraat.’ ‘Dat snap ik,’ zucht Sophie. ‘Maar waarover?’ ‘Gewoon ...’ Brit pakt het boek weer op. Sophie merkt dat ze nieuwsgierig is naar de jongens, vooral naar de donkere. Ze trekt het boek uit Brits handen. ‘Doe voorzichtig!’ reageert ze geschrokken. ‘Het is van Marc.’ ‘Aha!’ Sophie geeft de thriller weer terug. Ze vindt die naam wel bij hem passen. ‘En-ne ... studeert hij nog of werkt hij al?’ ‘Dan had je er maar bij moeten blijven. Ik wil nu lezen.’ ‘Je hebt dus met hen gesproken,’ houdt Sophie aan. ‘Dat zei ik toch al.’ Brit kan haar mond niet houden. ‘Hij kwam vragen of ik zonnebrand voor hem had.We kletsten even over