Avontuur in Afrika

11 ‘Veel plezier!’ ‘Dat gaat wel lukken,’ grijnst Brit. Met haar gezicht in de wind loopt Sophie naar de zee. Haar lange, blonde haar waait alle kanten op. Bij de vloedlijn laat ze de bruisende golven over haar voeten rollen. De zon schittert op de branding, waardoor de zee er voortdurend anders uit- ziet. In de verte hoort ze haar naam roepen. Paola en Carlijn staan te wenken. Langzaam loopt Sophie het water in. Ze huivert als ze verder de zee in loopt. Het laatste eindje zwemt ze naar Paola toe die haar juichend begroet. ‘Stond je weer te dromen?’ ‘Mag ik?’ vraagt Sophie. ‘Dat doe je thuis maar!’ Paola sleurt haar de zee in, naar Car- lijn. De meiden maken veel lol en hebben niet in de gaten dat ze steeds verder van het strand raken. ‘Attentie ... attentie!’ wordt er plotseling omgeroepen. ‘Willen de dames terug naar het strand komen?’ Paola schenkt er geen aandacht aan en gaat gewoon door met spetteren. ‘Stop nou!’ roept Sophie gestrest. ‘Wat is er?’ ‘Luister dan! Dat is voor ons!’ Als de strandwacht het bericht herhaalt, horen ze het wel. Enkele zwemmers roepen naar hen, een man staat te wenken. ‘Kom gauw!’ zegt Carlijn geschrokken. Snel zwemmen ze terug en laten zich door de golven mee- nemen. In de buurt van het strand komt Sophie de jongens tegen. Ze blijft even in hun buurt zwemmen. Ze durft hen niet aan te spreken, Brit zou dat vast wel doen. Ze zal het wel jam- mer vinden dat ze in haar eentje zit te kniezen. Straks zullen ze het vast horen. ‘Sophie, ga je mee?’ roept Carlijn. Paola grijnst veelzeggend. Sophie verwacht al commentaar. Ze