Avontuur in Afrika

10 mooi af tegen zijn gebruinde huid. Zou hij ook aardig zijn? Ze kijkt naar de meiden, die nog niet gemerkt hebben dat ze gezelschap hebben gekregen. Ze liggen lekker te soezen, maar ze krijgt zin om hen in te lichten. ‘We hebben buren.’ Paola komt als eerste overeind. ‘Niet verkeerd,’ is haar com- mentaar. Carlijn wordt ook nieuwsgierig. ‘Inderdaad.’ Nu zijn er drie paar ogen op de jongens gericht. ‘Waar hebben jullie het over?’ reageert Brit luidruchtig, zodat de donkere jongen even opkijkt van zijn boek. Ongegeneerd kijkt ze naar de nieuwe buren. ‘Doe normaal,’ waarschuwt Sophie. ‘Niks aan de hand,’ reageert Brit stoïcijns. Paola geeft haar waarschuwend een stomp. ‘Waar blijf je nou met je kaas?’ ‘Au!’ Brit wrijft over haar arm. ‘Misschien straks.’ Intussen gaat ze rustig door met gluren. ‘Ze zien er goed uit!’ ‘Praat wat zachter, joh.’ ‘Die donkere is tof!’ gaat Brit onverstoorbaar verder. ‘Mee eens,’ knikt Paola instemmend. Brit schudt haar hoofd. ‘Niets voor mij, hoor. Ik wil nog geen verkering.’ Paola steekt haar duim op. ‘Goed plan van je.’ ‘Wie gaat er mee zwemmen?’ Onverwachts staat Paola op en rent naar de zee. ‘Ik!’ Carlijn laat zich niet kennen en probeert haar in te halen. Sophie kijkt vragend naar Brit, omdat er iemand bij de spullen moet blijven. ‘Jij of ik?’ ‘Ga jij maar.’ ‘Je wilde toch zo graag zwemmen?’ plaagt Sophie. ‘Ik offer me graag op voor jullie.’ ‘Ja, ja, ik blijf wel om op jou te passen.’ ‘Niet nodig, ik heb twee bodyguards in de buurt.’