Avontuur in Afrika

15 er graag bij zitten. Sophie merkt dat ze ook bidden voor het eten. De meiden, maar ook de jongens, doen zich tegoed aan de hapjes. ‘We hebben geluk,Taco,’ zegt Marc. ‘Het is inderdaad heerlijk,’ knikt Bertje instemmend. Eindelijk weet Sophie zijn naam, maar hij zal voor haar wel Bertje blijven. Maar nu wil ze wel wat meer weten ook. ‘Heb- ben jullie een baan?’ vraagt ze. Marc schudt zijn hoofd. ‘Ik studeer bouwkunde.’ ‘Ik ben vrachtwagenchauffeur,’ antwoordt Taco. ‘Dat lijkt me gaaf,’ reageert Brit. ‘Rijd je op het buitenland?’ ‘Meestal wel.’ Na de maaltijd nemen de jongens afscheid en bedanken voor de picknick. ‘De kaas heeft niet geholpen,’ flapt Paola eruit. ‘Vertel eens?’ wil Taco nog weten. ‘Volgens Brit zouden onze buren vluchten voor de kaas. Maar bij jullie werkte het niet.’ Brit schudt heftig met haar hoofd, maar Sophie vindt het wel humor. ‘Aha,’ merkt Marc op. ‘Dus dat was je bedoeling.’ ‘Grapje, joh.’ Brit is best ad rem, maar nu lukt het niet zo. ‘Gelukkig,’ zegt hij plagend. ‘Hé,Taco, ga je mee?’ Taco springt overeind. ‘Bedankt voor de heerlijke lunch, ook namens Marc.’ Marc steekt grijnzend zijn duim op. ‘Fijne middag!’ Sophie kijkt de jongens na, als ze in de richting van de zee lopen. ‘Nou, nou,’ grijnst Brit. ‘Jij hebt wel interesse in onze gasten.’ ‘Ik vind ze gewoon aardig. Dat mag toch wel?’ ‘Natuurlijk,’ zegt Carlijn. ‘Ze zijn ook aardig.’ ‘Wie gaat er mee zwemmen?’ stelt Sophie voor. Brit draait zich op haar buik. ‘Geen tijd! Mijn rug moet nog bruin bakken.’