Keet!

12 rechtsboven. De hele tafel komt vol met onzichtbare rondjes. En dan is de juf eindelijk klaar. Keet zucht diep. Nu komt de repetitie. Op elke tafel legt de juf een blaadje met vragen en een leeg blaadje voor de antwoorden. Keet grabbelt in haar etui naar een pen. De juf knipoogt even naar haar. ‘Gebruik geen gekke kleur, want dan raak ik in de war met nakijken.’ Keet kiest een pen met roze veren bovenop. ‘Hmm,’ zegt juf. ‘Denk je dat die lekker schrijft?’ Keet knikt. ‘Ik heb ’m voor mijn verjaardag gekregen.’ De juf haalt haar schouders op. ‘Doe maar goed je best, Keet.’ Keet gaapt en rekt zich uit.Telkens willen haar ogen dichtgaan en daardoor wiebelen de letters een beetje op het papier. De eerste vraag weet ze wel. Zo netjes als ze kan, begint ze de ant- woorden op te schrijven. De roze veertjes deinen mee. Een halfuur later legt Keet als laatste haar pen neer. Ze staart naar het papier op de tafel. Drie vragen wist ze helemaal niet en van eentje is ze niet zeker. De juf haalt snel alle blaadjes op. Het roezemoest in het lokaal. Keet steekt haar vinger op. ‘Hebt u Engels al nagekeken?’ vraagt ze. ‘Ja,’ roept Thom, ‘wat voor cijfer heb ik?’ Juf lacht. Ze pakt een blauwe map uit haar tas. Opeens zit iedereen netjes rechtop en wordt het stil. Een voor een leest juf de cijfers voor. Thom een negen. Henry een acht. Liza een tien. Roos een zeven. Gert-Jan een tien. ‘Caithlin,’ leest de juf voor. Keet schuift naar het randje van haar stoel. Ze houdt haar adem in.