EN OF

12 gras zitten. ‘Weet je wat ze gisteren heeft gedaan? Een EHBO- doos gemaakt… Wat daar allemaal inzit, niet normaal meer. Daar kunnen we de hele camping mee verbinden.’ ‘En dat mag weer niet van mijn moeder,’ zegt Guusje lachend, ‘want ik moet uit de buurt van jongens blijven.’ ‘Heb je je slippers?’ Guusje zit naast haar moeder op bed. ‘Eh…’ Guusje laat haar blik over de vier tassen gaan. ‘Ja, ik geloof…’ Ze trekt de grootste tas naar zich toe en zoekt even. ‘Hebbes.’ ‘Dat is handig als je ’s nachts naar het toilet moet.’ Moeder staart even voor zich uit, alsof ze nu pas beseft wat ze zegt. Geschrokken pakt ze Guusje bij een arm. ‘Maar je gaat niet alleen hoor. De paden op een camping zijn vaak zo slecht ver- licht!’ ‘Daar heb ik…’ Guusje rommelt weer even in één van haar tassen en houdt dan een zaklamp omhoog. ‘…deze voor.’ Moeder kijkt haar met grote ogen aan. ‘Dat meen je niet. Je moet me nu beloven dat je nooit… Hoor je me? Dat je nooit alleen ’s nachts over de camping gaat.’ ‘Beloofd.’ ‘Nee-ee, niet zo onverschillig. Ik doe geen oog dicht bij het idee dat jij daar ’s nachts over de camping loopt. Je moet me echt beloven dat je…’ Moeder kijkt haar hoofdschuddend aan. ‘Nou ja, je begrijpt me wel.’ ‘Mam, ik snap alles. Echt waar. En ik vind het superlief dat u zich zo druk maakt, maar nou weet ik het wel. Het komt echt allemaal goed.’ Moeder staart even voor zich uit. ‘Ik zal blij zijn als het zater- dag is.’ ‘En ik niet.’ Guusje staat op. ‘Ik ga de tassen alvast beneden zetten.’ ‘Guus.’ Moeder pakt haar bij een arm. ‘Heb je pleisters?’ ‘Ja-a!Volgens Julia heeft haar moeder een verbanddoos gevuld