De mooiste opa van de wereld

tegen opa’s buik leggen. Mama verzet haar voeten. ‘Zijn vliegtuig moest er al- lang zijn.’ ‘Maikel gaat altijd zijn eigen gang. Dat deed hij als kind al.’ Opa’s buikwordt zo groot als een ballon en dan loopt hij weer leeg. Tijs steekt zijn voet naar voren. ‘Mijn veter is nog steeds los, hoor.’ ‘Maak hem dan vast,’ zegt Jasmijn. ‘Dat kan ik nog niet,’ zegt Tijsmet eenmopperende stem. Jasmijns oor wordt warm. Ze draait haar hoofd totdat haarandereoorhetzelfde lekkereplekjeheeft gevonden. Ze pakt haar kussen stevig vast. ‘Niet kietelen,’ zegt het kussen. Echt niet, denkt Jasmijn. Het is veel te lekker. Papa’s buik voelt anders. Die wordt gelukkig al wel iets zachter en voller dan eerst. Maar geen enkele buik kan het winnen van die van opa. Jasmijnsogengaan langsdewachtendemensenomhen heen. Sommigen houden een bordje omhoog. Een eindje verder heeft iemand een ballon van Winnie de Poeh in de lucht. En in het hoekje… Jasmijn trekt zich los van opa. Ziet ze het goed? Hoe kan dat nou? Dan doet ze een stap naar voren. ‘Daar komt juf Marloes!’ Met een paar passen staat juf Marloes bij hen. ‘Was ik bijna te laat, zeg. Mijn trein reed zo langzaam.’ Opa trekt zijnwenkbrauwen op. ‘Je hadwel met onsmee kunnen rijden.’ Juf veegt een haarlok opzij. ‘Weet ik, maar ik moest al 11