De mooiste opa van de wereld

vraagt Jasmijn. ‘Huhuh.’ ‘Op de hele wereld, toch?’ vraagt Tijs. Jasmijn staart door de muur van glas. Er komt niemand aan. Ook geen Chinees-Amerikaanse vechtoom. Met Kerst komt oom Maikel soms langs, maar dat is al best lang geleden. Soms kletst ze met hem voor de computer. Dat is echt leuk, dan kunnen ze elkaar zien. Tijs gaat dan altijd schreeuwen, want Amerika is heel ver weg. ‘Oom Maikel is toch uw kleine broertje?’ vraagt Jasmijn opeens aan mama. ‘Waaromwoont u eigenlijk nog hier, mama?’ Papa kijkt door de spleetjes van zijn ogen. ‘Ja, waarom eigenlijk? Ik wil best wel verhuizen. Het liefst naar een woestijn in Afrika.’ ‘Echt?’ vraagt Jasmijn. Papa heeft zijn ogen alweer dicht. ‘Daar kun je gratis parkeren.’ Jasmijn schudt met haar staarten. Papa is zeker ook zijn hersens vergeten. ‘OomMaikel is ook inAfrika geweest, hèmama?’ vraagt Jasmijn. ‘Ja, ja, jaaa,’ zegt mama pinnig. ‘Hij is óveral geweest.’ Ze schuift haar mouw iets omhoog en werpt weer een vlugge blik op haar horloge. ‘Doe niet zo gestrest,’ zegt opa. ‘Ik ben niet gestrest,’ zegt mama. Opa’sbuik rommelt bij Jasmijnsoor.Net eensoort onweer indeverte. ‘Wat doe jedanals jewél gestrest bent?’ hoort Jasmijn opa zachtjes zeggen. Maar verder kan lekker niemand het verstaan. Dan moeten zij ook maar hun oor 10