De mooiste opa van de wereld

Tijs knikt boos. ‘Dat zeg ik toch de hele tijd! Maar hier zijn alleen maar winkels.’ ‘Ha, die Tijs!’ Jasmijn moet heel hard lachen. ‘Dat je dat nog niet weet. Jij bent echt een baby.’ Opa tilt Tijs op voor hij ontploft. Met grote passen loopt opa naar het raam. ‘Kijk, Tijs. Boten met vleugels.’ Jasmijn gaat vlug naast opa staan. Als ze op haar tenen staat, kan ze het ’t beste zien. ‘Vliegtuigen!’ juicht Tijs. Opa geeft Tijs een dikke kus op zijn krullenbol. ‘Schiphol is een vliegveld.’ ‘MaaroomMaikelneemtwelcadeautjesmee?’vraagtTijs. Opa haalt zijn schouders op. ‘Bij oom Maikel weet je nooit wat hij doet.’ ‘We komen te laat!’ roept mama. Opa laat Tijs zakken. Hij schudt zijn hoofd. ‘Cadeautjes, een boot… straks draagt jullie oom ook nog een lange baard en een rode mijter.’ Jasmijn giechelt. ‘Hi… oom Maikel als Sinterklaas.’ Aan het einde van de hal moeten ze wachten. Heel lang. ‘Waar blijft-ie nou?’ vraagt Jasmijn. Ze leunt opzij en laat haar hoofd tegen de buik van opa rusten. Met opa heb je altijd een zacht kussen bij de hand. Tijs bekijkt zijn schoen. ‘Mijn veter is los.’ Papa heeft even zijn ogen dichtgedaan. En mama houdt de deur in de gaten die almaar open- en dichtschuift. Er komen mensen tevoorschijn die uit de vliegtuigen zijn gestapt. En steeds als ze niet op oomMaikel lijken, zucht mama en bekijkt ze weer haar horloge. ‘Oom Maikel heeft toch ook in China gewoond, mama?’ 9