Een verrassing voor Lars en Lieke

8 Ingrid door de klas. ‘U heeft pasta aan uw mond.’ Geschrokken veegt de juf langs haar mond. Maar er zit niets aan haar hand. ‘1 April!’ roept Ingrid. Iedereen lacht. ‘Hoe vaak gaan jullie me vandaag nog voor de gek houden?’ vraagt de juf. Dan kijkt ze naar haar bureau. ‘Hè? Waar zijn mijn pennen? Er lagen er net toch nog drie?’ Ze trekt haar la open. Dan kijkt ze op de grond. Daan schiet in de lach. ‘1 April!’ ‘Heb jij ook mijn nietapparaat en schaar?’ Daan schudt zijn hoofd. ‘Wie wel?’ Larsduiktonderzijntafeltje.Uit zijnlavisthij hetnietapparaat en de schaar. Juf schudt haar hoofd. Ze legt alles weer netjes op haar bureau.‘Nu zijn de grapjes afgelopen hè? Ga allemaal maar recht zitten. Dan kunnen we eindelijk beginnen.’ Na het bijbelverhaal loopt de juf naar de deur. Ze legt haar hand op de klink. ‘Tijd voor computeren,’ zegt ze. ‘Maar de vorige keer renden jullie door de gang. De directeur had last van het gestamp. Eigenlijk mochten jullie niet meer achter de computer. Daarom heb ik beloofd dat jullie voortaan op je sokken door de gang sluipen. Dus trek je schoenen maar uit. Zet ze onder je tafeltje. En denk erom: sluipen!’ ‘Moet dat écht?’ roept Daan. ‘Natuurlijk!’ antwoordt de juf. ‘Wie zijn schoenen niet uit- trekt, blijft in de klas.’ Lars krijgt zijn veters bijna niet los. ‘Kommaar op!’ zegt de juf.‘Ikhebmijn schaar tochweer terug. Dan knip ik ze wel even kapot.’ Lars schudt zijn hoofd. Eindelijk staat iedereen klaar. De juf doet de deur open. Stil sluipt de hele klas over de gang. ‘Juf!’ fluistert Lars. ‘U heeft uw schoenen nog aan.’ ‘Klopt!’ zegt de juf zachtjes terug. ‘Maar ik stamp ook niet.’