Over oudvaders

11 Zijn vader keek hem aan. ‘Denk je dat ik dit leuk vind?’ zei hij. Jacob keek hem verrast aan. Vaders stem trilde. ‘Ik wou dat het anders was. Ik wou dat ik je niet hoefde te straffen, dat je ge- hoorzaam was. Je hebt het vanmorgen in de kerk nog gehoord, dat...’ Daar was het weer... Die nieuwe dominee! Daar kwam alles door! Sinds dominee Andrew Gray in Glasgow was, leken zijn vader en moeder wel anders. Zo ernstig. Nou, daar had hij geen zin in. Die dominee Gray? Die was er de schuld van dat hij niets meer mocht. Elke zondagmoesten ze nu twee keer naar de kerk. Het was dan zo vol, dat de kinderenmoesten staan. Waar al die mensen van- daan kwamen?Hij begreep het niet, en nu, vanavond, was hij er met Henry en George stiekem tussenuit geglipt. Uit de kerk, waar het zo vol en zo warm was, en waar ze de hele tijd moesten staan. Natuurlijk was zijn vader erachter gekomen. ‘Die dominee zal ook weleens een grap uitgehaald hebben, toen hij jong was,’ zei Jacob boos. ‘Zal ik je iets van onze dominee vertellen, toen hij jong was?’ zei zijn vader. ‘Hij liep een keer buiten op een smalle weg. Plotse- ling zag hij daar een arme bedelaar, die neerknielde achter een grote steen, en daar hoorde hij hem tot God bidden. Klaagde die bedelaar omdat hij zo arm was? Nee, hij dankte de Heere dat hij nog zoveel had, want hij had niets verdiend. Dominee Gray is dat nooit vergeten. Hij was toen zestien jaar. Dat was een keerpunt in zijn leven. En nu mag hij al Gods Woord verkondigen, en hij is nog maar net twintig. Jongen... ik wou...’ Jacob draaide zich om. Zijn broek brandde nog van de slagen met de riem. Dominee Gray wandelde naar de kerk. Ineens zag hij ook dominee Durham lopen, die in een andere kerk zou preken. Hij groette hem beleefd. Dominee Durhamwas zoveel ouder, en AndrewGray had hoge achting voor hem. Samen liepen ze nog even verder. Het was heel druk op straat. Bij de hoek moest dominee Durham linksaf naar de kerk waar hij moest preken. Hij zag dat bijna alle mensen rechtdoor liepen naar de kerk, waar Andrew Gray zou preken. Er gingen er maar een paar de hoek om, net als hij.