Van hervormers en martelaars

10 duidelijk op tussen de twee rijen rode bakstenen huizen. Maarten legde zijn pet voor zich op de stoep. Wie weet... De meeste mensen liepen gewoon door. Het was niets bijzonders om een paar arme studenten te horen zingen. Dat was een gewone manier om te proberen wat geld te verdienen, om boeken en eten te kunnen kopen. Maarten voelde zijn maag rommelen. Dat gebeurde wel meer, vooral als hij een paar dagen bijna geen eten had kunnen kopen. Oei, wat kon het dan knijpen daar vanbinnen! Het deed gewoon pijn. Gelukkig kon hij zich dan verdiepen in zijn boeken. Als hij heel hard studeerde, vergat hij soms dat knagende gevoel vanbin- nen. Een man met een lange stok kwam de lantaarns aansteken. De zon was allang achter de rijen huizen verdwenen. Maarten huiverde. Hij pakte zijn pet om die weer op te zetten. Er lagen een paar centen in. Misschien was het genoeg om een stuk oud brood te kopen in de bakkerswinkel. Die avond moest Maarten weer naar bed met een rammelende maag. Nee, dat kleine droge bolletje van de bakker was echt niet genoeg voor een opgroeiende jongen! In het donker probeerde hij aan de lessen te denken die hij de andere dag zou hebben. Misschien kon hij dan die knagende pijn vanbinnen een beetje vergeten en in slaap vallen. Maarten kende zijn lessen goed, want hij had hard gestudeerd. Zijn vader betaalde de lessen in de school. Dat was een hele opgave. Heel veel kinderen gingen niet eens naar school. Die moesten meehelpen op de boerderij of ergens anders wat verdienen. Ook Maarten moest zelf voor zijn eten zorgen. Dat was de voorwaarde. Zijn vader verwende hemniet. Hij vond dat kinderen jong moesten leren voor zichzelf te zorgen. Soms miste Maarten zijn ouders wel, ook al was zijn vader Hans Luther erg streng. O ja, als hij wat verkeerds had gedaan, had zijn vader hem vaak een pak slaag met een stok gegeven. En ook zijn moederMargarete had hem soms hardhandig aangepakt. Maarten kon zich nog heel goed herinneren dat hij soms ’s avonds in bed niet wist hoe hij liggen moest. Zo’n pijn had hij dan overal. Het was donker op de zolder van de school. Alleen een paar