Van zendelingen, pausen en keizers

11 Nu pas zag het meisje de bange ogen van haar moeder. De glimlach op haar gezicht verdween en de dansende lichtjes in haar ogen gingen uit. Ze keek even om zich heen. De grote bomen stonden donker en stram in het gelid om het kleine dorp. En tussen die bomen was het zwart. Elwa rilde even en ineens liep ze heel vlug langs haar moeder heen naar binnen. Nu was ze gelukkig niet meer buiten. Nu konden die boze geesten haar niet meer pakken. Maar goed dat ze zo hard kon rennen! Moeder had de deurmeteenweer gesloten. Nu konden die boze gees- ten ook niet in de hut komen. Weer rilde Elwa. Het was goed dat ze nu niet meer in de bossen was. Daar kwamen de geesten met hun lange armen in het donker om je te pakken, of ze vlogen rond en stonden ineens voor je, en ze schreeuwden als je er voorbij wilde naar huis. Hè, het was maar goed dat ze op tijd binnen was. In een donkere hoek zag ze haar twee kleine broertjes. Ze sliepen al, ze waren zeker moe van al het spelen. Moeder had wat pap voor haar bewaard. Ze strooide er wat van de bessen in die Elwa had geplukt. Dat was lekker. Nu was haar buik weer warm en vol. ‘Is vader nog niet thuis?’ Elwa keek naar haar moeder. Ze kon haar gezicht bijna niet zien. De kleine vlammetjes van het haardvuur gaven niet zo veel licht, maar Elwa kon toch wel zien dat moeder erg moe leek. Dat was ook geen wonder, dacht Elwa. Ze had het altijd zo druk, want ze moest overal voor zorgen: de dieren moesten naar de stal worden gebracht en gevoerd, ze moest voor de groentetuin zorgen, intussen op de jongens letten, eten koken en nog wel honderd dingen meer. Elwa probeerde haar wel te helpen, natuurlijk, zij was de oudste. Moeder was altijd zo blij als ze de vloer voor haar veegde met de grote bezem, of als ze hielp het onkruid eruit te trekken! Maar toch... Er waren nog zoveel meer dingen te doen. Elwa lag nog even wakker. Vader had het natuurlijk ook wel druk, bedacht ze. Hij moest vissen en jagen, want er moest eten zijn. Maar als dat gedaan was, ging hij naar vrienden of buren om te praten en te dobbelen. Hoorde ze daar wat?