Deze studie geeft een helder beeld van de geschiedenis van de Gereformeerde Gemeenten van 1946-1950. Op basis van grotendeels onbekende bronnen beschrijft de auteur allereerst een tiental nieuwe ontwikkelingen. Hij plaatst die tegen de achtergrond van het tijdsbeeld van die jaren: de wederopbouw, de doorbraakgedachte, de militaire inzet in Indonesië en de migratie naar Canada.

Bij de vele activiteiten - opvallend was met name de uitbouw van het verenigingsleven - ontbraken spanningen niet geheel. Alle lijnen kwamen samen op de vergadering van de classis Barneveld, gehouden op 1 juni 1948. Een confrontatie daar tussen ds. G.H. Kersten en ds. R. Kok eindigde in een verzoening.

In Veenendaal, de gemeente die ds. Kok diende, bleef een tegenstelling bestaan over leer en prediking, die begin 1949 leidde tot een breuk. De studie biedt een grondige analyse van de problematiek, die inzicht geeft in het ontstaan van kerkelijke conflicten. De Generale Synode van die zomer werd door de kwestie Veenendaal beheerst. De situatie werd nog complexer toen een predikant tegen het besluit van de Synode in een tweede gemeente te Veenendaal institueerde. Het Curatorium nam vervolgens het initiatief om een buitengewone Generale Synode bijeen te roepen, die op 11 en 12 januari 1950 bijeenkwam.

Dit onderzoek biedt een uitvoerige, zorgvuldige reconstructie van deze Synode, mede gegrond op nieuwe bronnen. De behandeling van een door de classis Dordrecht ingediende klacht over leer en prediking van ds. Kok leidde tot de schorsing van de predikant. Hij zou zich schuldig hebben gemaakt aan de 'vereenzelviging van de beloften met het aanbod van genade'. In het slothoofdstuk van deze studie vergelijkt de auteur de commentaren op deze uitspraak van de zijde van de Generale Synode en die van de Veenendaalse predikant.

Op 4 maart 2014 promoveerde de auteur op deze studie aan de Theologische Universiteit Apeldoorn.