16
zijns vaders zin in bij hem weggaan?
Die vraag loste de Heere op. Als Hij een opdracht geeft,
zorgt Hij er ook voor dat die opdracht kan worden uit-
gevoerd. God nam Terah weg door de dood en toen kon
Abram zelf beslissen. Die beslissing nam hij in het geloof
dat de Heere zou doen wat Hij toegezegd had en dat Hij
hem zou brengen in het land, waarvan Abram toen de
naam nog niet eens kende.
We zien Abram alles in gereedheid brengen en we horen
hem tegen zijn vrouw en zijn knechten zeggen dat ze
weer op reis zullen gaan en zo gebeurt het ook. Blinde-
lings vertrouwend op God gaat hij. Dit keer gaat hij niet
alleen uit zijn land en uit zijn maagschap, maar ook heel
letterlijk uit het huis van zijn vader. Zo is het goed en zo
komt het ook helemaal goed.
Denk hier overigens niet gering over. Op reis gaan naar
een onbekend land, waarvan je niet eens weet hoe het
heet en waar het ligt, met niet meer dan een belofte van
God – nee, dat is niet eenvoudig. Daar is een sterk geloof
voor nodig en zoveel geloof heeft een mens niet. Vergeet
ook niet dat Abram niet alleen ging. Hij had een vrouw
en knechten en hij was verantwoordelijk voor hen. Voor
zichzelf moest hij op God vertrouwen, maar hij moest,
bij wijze van spreken, ook geloven voor hen die met hem
meereisden.
Jezelf losmaken uit het familieverband was in die tijd echt
geen eenvoudige zaak. In die tijd splitste men de mens-
heid namelijk nog niet op in los naast elkaar levende
individuen, zoals dat vandaag wel het geval is. Satan was
er toen nog niet in geslaagd om de door God bedoelde
