Bestemming bereikt

14 Het eerste is, dat de mens boven al het andere geschapene stond. Hij had zeggen- schap over de dieren. Trouwens, over al het geschapene. Hij toonde zijn regent- schap. Het tweede, waarvan dit geven van namen overeenkomstig de aard der dieren getuigt, is dat God de mens de wijsheid en het inzicht had gegeven. Iets wat ook weer samenhing met iets anders, dat ons wel van de mens, maar niet van andere schepselen gezegd wordt, namelijk dat de mens geschapen is naar Gods beeld en gelijkenis. Met dat beeld Gods wordt bedoeld dat de mens Gods vertegenwoordiger is. Hij mag in de Naam des Heeren over al het geschapene regeren. Daartoe kreeg hij de bevoegdheid, maar tevens ook de bekwaamheid. De Heere rustte hem toe met de gaven van kennis, gerechtigheid en heiligheid. De mens kende God, hij was in elk opzicht in overeenstemming met Gods wet en hij was innerlijk rein en zuiver. God had hem zo geschapen, dat hij de Heere volmaakt kon dienen en van ganser harte liefhebben. Zo begon de mens in het paradijs zijn weg. Eerst hij alleen, daarna met de hulp die bij hem past en die God gemaakt had uit een van zijn ribben. Zo stond daar toen, verbonden in de twee-eenheid van het heilig huwelijk, Gods scheppingsmens, Man en Manninne. Alle perspectieven waren open. Het was al heerlijk, maar het zou nog heerlijker worden. Het ‘kunnen niet zondigen’ zou nog kunnen worden ‘niet kunnen zondigen’. Het in dat opzicht in het verschiet liggende ‘als God zijn’ zou in de weg van gehoorzaamheid heerlijke werkelijkheid kunnen worden. Daar hoefde die mens dus helemaal niet op vooruit te grijpen. Hij hoefde alleen in liefde zijn God en Schepper te gehoorzamen. De vogels zongen, de bloemen bloeiden, de zon scheen, de kleuren in de schepping weerkaatsten de veelkleurigheid van de Schepper Zelve. Het leven was zo mooi! De mens was zo blij. En zijn God was ook blij. Hij verlustigde Zich in het werk van Zijn handen en het meeste genoot Hij van Zijn verbondspartner. God en mens, hemel en aarde zongen samen een lied en er werd geen dissonant gehoord. Zo zou het blijven ook, zolang dat ene gebod gehoorzaamd zou worden en de vrucht van die ene boom tussen de bladeren zou blijven hangen.Wel bekeken en bewonderd, maar verder niet. Daar ligt het vertrekpunt. Het startpunt van een weg die eigenlijk heel kort had kunnen zijn. Spoedig, heel spoedig zouden zij het eindpunt bereikt kunnen hebben. Slechts zolang als de Heere de periode van het testen van Zijn schepselen wilde laten duren; de tijd waarin het proefgebod van kracht was. Langer niet. Had het zo kunnen gaan? Ja, want de Schepper had Zijn schepselen genoeg moge- lijkheden gegeven omHem trouw te blijven en zonder feil Hem te gehoorzamen. Er was ook geen enkele noodzaak voor demens om te zondigen.Geen enkele reden