Vader zijn

22 een doorgang betekent naar het eeuwige leven. Zodra het kind geboren wordt, begint het te sterven. Dat proces duurt bij de één een enkelemaand, bij de ander soms vele jaren. Maar voor allen geldt: ‘...en hij (of zij) stierf’. Nie- mand heeft hier op deze aarde een blijvende stad. We zijn maar dagjesmensen. Dat wil zeggen: het einde en het begin van ons leven liggen heel dicht bij elkaar. Het is zo goed als je duidelijk voor ogen wordt gesteld dat je rentmeester bent van wat God - de grote Schepper - in Zijn wonderlijke leiding aan je wilde geven. Wij als ouders moeten zuinig zijn op het kind, dat goed beschouwd niet van ons is, maar van Hem. Wij zeggen wel eens te snel: ‘Dat is mijn zoon of mijn dochter...’ Wij willen de kinderen graag helemaal voor onszelf hebben. Daarombrengt de liefde ons tot deze uitspraak. Maar we moeten tot de orde geroepen worden. Straksmoetenwij ons voor deHeereverantwoorden hoe wij met Zijn leenpanden zijn omgegaan. Hebben wij als ouders de kinderen bij de Heere Jezus gebracht, of hebben we ze in de wereld gebracht? Een van beide is waar! Wat zal de Heere dan van ons zeggen?