De enige troost in leven en sterven

21 en dit maakt mij het leven zoet. Men zou kunnen vragen hoe het zal zijn als u sterft. Er gaan gevangenissen open voor de Heere, er worden schavotten en brand- stapels opgericht. Er staat een beul gereed om u met zijn zwaard te onthoofden. Schaamt u zich dan nóg niet voor het Evangelie? Nee, zegt dan zo’n gelovige ziel, daar roem ik in! ‘Wij roemen in de verdrukkingen, en in de hoop der heerlijkheid Gods’ (Rom. 5:3 en 2). Als ik in de gevangenis ben, is mijn hart vervuld met de lof van God (Hand. 16:25). Dan kunt u met Paulus zeggen: ‘Wat doet u mij moeite aan? Ik ben bereid niet alleen om gebonden te worden, maar ook om te sterven voor de Naam van de Heere Jezus’ (Hand. 21:13). Voorbeeld Iets dergelijks gebeurde nog niet zo lang geleden in de Poolse stad Thorn 6 . Hier werd aan de burgers van de stad een algemeen pardon aangeboden op voorwaarde dat ze van godsdienst zou- den veranderen en van hun geloof afstand zouden doen. Maar de tweede burgemeester van die stad antwoordde hierop: ‘Wat u mij ook voorstelt, mijn besluit vandaag is net als dat van gisteren, en dat van morgen zal zijn als dat van vandaag.’ Zo sprak ook de eerste burgemeester, en daarop werden zij beiden onthoofd. Iemand vraagt nu misschien of ik me hierover verbaas. Denkt u dat dit te veel gevraagd is? Ach, er is zelfs blijdschap tot in de dood! Jakob zei: ‘Op Uw zaligheid wacht ik, Heere’ (Gen. 49:18). ‘Ik zie de hemelen geopend’, zei Stefanus (Hand. 7:56). En Paulus sprak: ‘Het sterven is mij gewin’ (Filipp. 1:21). Ik heb daar niets tegenin te brengen, want ik schaam mij niet voor het Evangelie van Christus. En zoals ik mij niet schaam voor het Evangelie, zo schaam ik mij ook niet voor de weg om tot dat geluk te komen. Schaamt u zich 6. De Poolse naam van deze stad is Torun.