10
Te laat. Mama loopt naar de fruitmand. Ze pakt er wat uit.
‘Je mag kiezen, Joris.’ Mama zet een appel pal naast de bak
rauwkost. Een grote groene appel.
‘Lekker,’ zegt Roos.
Joris kijkt verwardopzij. Hoekanzedatnouzeggen?Dat ding
is zo groot als een strandbal. En er zitten kleine vlekjes op.
Roos krijgt ook een appel. Ze hapt er zo een stuk uit en kijkt
heel tevreden. Roos is niet goed bij haar hoofd.
Mama brengt haar gezicht dicht bij dat van Joris. ‘Wat ga je
opeten? Ik wil het nu horen.’
De gedachten van Joris gaan als een razende.
Wat ismakkelijker tekauwen?Waarstik jenietgelijk in?Waar
word je minder snel ziek van?
Langzaam stuurt Joris zijn hand naar de appel.
‘Mooi,’ zegt mama. ‘Ik ga boven even de was doen. Als ik te-
rugkom, is de appel weg.’
Joris knikt niet. ‘Maar ik wil wel een toetje.’
Mama’s stemwordt streng, haar ogen hard. ‘Eerst die appel
op. Dan pas iets anders.’
Papaveegtmet eendoekjede tafel schoon. ‘Zo isdat. Jemoet
eerst even door de zure appel heen bijten.’
‘Zuur?’ Joris schrikt op. ‘Is hij ook zuur?’
