a.jpg)
Echt gebeurd en zelfbedacht
‘Ik ben gek op geschiedenis,’ vertelt schrijver Henk Koesveld. Dat verklaart meteen de achtergrond van al zijn boeken: historie. Naast het schrijven van onder meer De Zonnesteen staat hij graag te vertellen voor de klas. En als het even kan, bezoekt hij de locatie waar hij over schrijft.
Tekst: Leanne Monster
Boekhandel
Nadat zijn eerste boeken uitgegeven waren, stapte Henk haast elke boekhandel binnen die hij tegen kwam. Niet alleen in zijn woonplaats Hardinxveld-Giessendam, waar hij met vrouw en kinderen woont, maar ook tijdens uitjes en vakanties. ‘Gewoon om te kijken of ze mijn boeken daar ook verkochten. Zo niet, dan was ik zo weer weg,’ grijnst hij. Dat nieuwe is er na twaalf jaar schrijven wel af.
Hoe het begon…
Naast schrijver is Henk fulltime docent geschiedenis en decaan. Daarvoor werkte hij op een basisschool. ‘Ik vond het altijd al heerlijk om te vertellen en dacht: waarom schrijf ik die verhaaltjes niet eens op?’ In 1994 kwam zijn eerste boek Rowan uit. Eens in de twee jaar komt daar een titel bij, want een boek schrijven doe je niet zomaar.
Op locatie
‘Als je schrijft, moet je weten waar je mee bezig bent,’ vindt Henk. ‘Daarom zoek ik zoveel mogelijk uit over de tijd waar ik over schrijf, de kleding die de mensen droegen, het landschap en het eten.’ Als het even kan, bezoekt hij ook de locatie waar het boek zich afspeelt. ‘Dat is misschien wel het leukst aan schrijven,’ denkt de auteur. ‘Je kunt je zo helemaal inleven in het verhaal en je verbeelden hoe het er daar toen uitzag.’
Doel
Zijn boeken en zijn beroep liggen dicht bij elkaar en dienen hetzelfde doel. ‘Natuurlijk moeten de cijfers van de leerlingen voldoende zijn, maar ze moeten geschiedenis vooral leuk vinden. Het is leuk en mooi om je liefde voor het vak te laten zien en niet alleen de feitjes.’
Christelijk
Naast het overdragen van historische feiten wil Henk ook christelijke boeken schrijven. ‘Niet evangeliserend, want zo was dat in de tijd waar ik over schrijf ook niet. Je merkt “het christelijke” wel als de hoofdpersoon bijvoorbeeld in problemen komt. Hij ervaart de leiding van God daarin en in zijn hele leven.’
Lesgeven en schrijven
De combinatie van lesgeven en schrijven vindt Henk ideaal. ‘Met alleen schrijven zou ik geen inkomen bij elkaar kunnen harken. Dan moet je vooral boeken maken om geld te verdienen. Dat wil ik niet. Ik wil tevreden zijn met elk boek dat ik schrijf. Je schrijft en herschrijft, je neemt er de tijd voor en daar is het resultaat dan ook naar.’
Hobby’s
Naast zijn werk op school en het schrijven, heeft Henk weinig tijd voor andere bezigheden. Hij merkt op dat schrijven je helemaal in beslag neemt. ‘Zelfs in de auto zit ik nog na te denken over het verhaal en de personen waar ik dan mee bezig ben.’ Daarnaast besteedt hij thuis graag tijd en aandacht aan zijn gezin, waar inmiddels ook een paar kleinkinderen rondlopen. Ook is Henk veel op het water te vinden met zijn boot.
Middeleeuwen
Na twaalf boeken heeft de schrijver nog wel wat dromen over. ‘Ik zou graag een boek willen schrijven over de Franse Revolutie.’ Zelf houdt Henk het meest van de Middeleeuwen. ‘De hele sfeer daaromheen vind ik geweldig. Al die oude schilderingen, miniaturen, kerken en kloosters...’ Dat probeert de hij in zijn boeken wel af te wisselen met andere tijdperken.
Vikingen en Noormannen
De Zonnesteen gaat over Vikingen en Noormannen. Echt gebeurd én zelfbedacht. ‘Ik stuitte eens op een verhaal over een gevonden schat en de plundering van de abdij van Prüm,’ vertelt Henk enthousiast. Hij vroeg zich af hoe de bootjes van de plunderaars tot aan de abdij konden komen. ‘Bij Prüm is wel een riviertje, maar daar staat haast geen water in. Dan kun je denken: de lezer weet dat toch niet. Maar ik wil dan per se uitzoeken hoe het allemaal gegaan is, zodat het verhaal klopt.’
Na veel onderzoek bleek dat de Noormannen hun boten achterlieten bij de Maas en te voet verder trokken richting Prüm. De hoofdpersoon in een verhaal bedenkt Henk altijd zelf, maar sommige nevenpersonen en de omstandigheden berusten dus wel op waarheid.
Rondkijken in vroeger
Zou het niet leuk zijn om eens een poosje in de Middeleeuwen te leven? Of om daar gewoon eens te rond te kijken? ‘Ja, ik zou daar best eens willen kijken, natuurlijk,’ lacht Henk. ‘Maar vergis je niet in het leven van toen. Er was geen luxe, geen verwarming of koeling, geen lichtknopjes en geen waterleiding.’ Wat de armste mensen in Nederland nu hebben, is veel meer dan een hertog, graaf of heer in de Middeleeuwen had.
Informatie zoeken
Afreizen naar vroeger is niet mogelijk. En misschien ook niet nodig. ‘Er is veel materiaal beschikbaar over het verleden. In bibliotheken, archieven en op internet is genoeg om je in te verdiepen.’ Ook oude steden blijken een rijke bron van informatie. ‘Alleen in Dordrecht lukt me dat niet,’ verontschuldigt Henk zich met een lach. ‘Het is een oude stad, maar ik zie het verleden daar niet in. Misschien komt het doordat ik daar werk en daar met mijn vrouw naar de V&D “mag”. Bij een stad als Zutphen gaat er juist een wereld voor me open.’
Historie
Zelf leest de auteur eigenlijk alleen maar over geschiedenis. Het Historisch Nieuwsblad bijvoorbeeld. ‘Maar ook boeken, informatieve boeken. Door sommige kom je bijna niet heen, andere lees je in een adem uit.’ Dat leesvoer dient twee doelen. ‘Ik vind het zelf interessant en ik kan het meteen ook gebruiken in de les.’
Nieuw boek
Momenteel ontstaat er op Henks computer alweer een nieuw boek. Dat gaat over het rampjaar 1672 en de Waterlinie en speelt zich af in Amsterdam. ‘Meestal verzamel ik eerst heel veel informatie en moet dan ergens beginnen met het verhaal. Soms duurt dat heel lang en zie ik geen begin, maar ineens is daar de eerste draad. En dan komt het hele proces op gang.’
